İKİNCİ ERGENEKON

DOĞUM: 1892

ÖLÜM:    1958

Dolu dolu yaşanmış bir ömür…

Kayseri, Develi doğumlu…

Vefa Lisesi, Mülkiye, Kaymakamlık, Milletvekilliği ve Belediye Başkanlığı…

66 yıl…

Kurtuluş Savaşı…

Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşu…

Cumhuriyetimizin ilk yılları…

Savaşın acımasızlığı…

İnsanlığın iflas ettiği anlar…

Ve yaşananların birinci ağızdan bin dokuz yüz ellili yıllarda kaleme alınmış hali.

“Aman Allahım! İnsanoğullarını bu müthiş cinayetlerin işlenmesine peygamberlerinle, mukaddes kitaplarınla sen mi sürüklüyor ve özendiriyorsun?..

Meşrutiyetin ilanından sonra bazı Hıristiyanlar çocuklarını Türk okullarında okutmaya başlamışlardı. Onlarla ne çabuk ve ne güzel anlaşmış ve kaynaşmışlardı. Dertlerini, sevinçlerini paylaşıyorlardı. Ölen bir Ermeni arkadaşlarının tabutunun arkasından hüzünlü gözyaşı döktüklerini, günlerce anılarını hatırlayarak yasını tuttuklarını hatırladı. Neydi bu güzel ve insanca duyguları nefrete ve düşmanlığa dönüştüren nedenler?

Kimdi bütün bu yüce duyguları ortadan kaldıranlar? Din adamları mı? Taçlı hükümdarlar mı? Büyük sermayedarlar mı? Macera peşinde koşan ırkçı ve milliyetçiler mi? Vatan, millet birliği, refah beraberliği iddiasında bulunan sosyalistler mi?

Hâlâ, en kısa zamanda en çok adam öldürebilen bir kimse Zafer kazanmış komutan, millî kahraman kabul ediliyor. Müthiş ölüm makineleri icat edenler de, dâhi sayılıyor. Sonra da tabii ömrünü tamamlamış ihtiyar bir hastayı yaşatmak, yaralı bir hayvanı kurtarmak için emekler harcanıyor, fedakârlıklara katlanılıyor. İnsan ruhundaki bu çelişki nedir Allah'ım?..”