OSMAN COŞKUN

1892 yılında Kayseri’nin Develi ilçesinde, Ali Sabri Efendi ve Arife Hanım’ın çocuğu olarak dünyaya gelir. İki kız, iki erkek dört kardeştir. Geniş bir aileye sahip olan Osman Bey’in soyu Topal Mu­sa­oğul­la­rına dayanır. Kayseri Rüştiye’sini bitirir. Daha sonra İstanbul’a gelerek Vefa Lisesi’ne başlar. 1910 yılında Vefa Lisesi’nin son sınav günü Erzincan Va­li­li­ği’nden okul müdürüne gelen telgrafta, babasının öldüğü bildirilir. Ailesinin sorumluluğunu genç yaşta üstlenmek zorundadır. Ve ailesini Erzincan’dan alarak İstanbul’a getirir. Liseyi bitirdikten sonra Mülkiye’ye girer. Mül­kiye’de okurken ailesini tekrar Develi’ye götürmek zorunda kalır. Okulu bitirdiği yıl, askere alınır, 4. Ordu’nun çarpıştığı Sina cephesine gönderilir. Mondros Mütarekesi’nden sonra Develi’ye ailesinin yanına döner. Kayseri ve çevresinde faaliyet gösterecek olan gizli İstiklal Cemiyeti’ni kurar, kendisi de bu cemiyetin genel sekreteri olur. Daha sonra bu ce­mi­ye­tin adını Müda­faa-i Hukuk Cemiyeti olarak değiştirir ve yeni cemiyetin de genel sekreterliğini üstlenir. Kurtuluş Savaşı’nda gösterdiği kahramanlıklardan ötürü halk kendisine “Deccal” adını takar. Kurtuluş Savaşı’ndan sonra Osman Bey Saimbeyli’de bir süre kaymakamlık yapar. Bu görevi takiben  Develi’ye geri döner ve halkın isteği üzerine Belediye Başkanlığı yapar. Bu arada silah arkadaşlarından Paşazade Osman Develioğlu’nun kızı Niretül-İkbal Ha­nım’la evlenir. Ve bu evliliklerinden kızları, Turhan ve Yıldız ile oğlu Ali do­ğar.  1928 yılında müteahhitlik yapmaya başlar. 1932 yılında hal­kın da des­te­ğiyle Kayseri milletvekili olarak Büyük Millet Meclisi’ne girer. Mil­let­ve­kil­li­ği sırasında Develi’nin görüntüsünü değiştirir. Merkezde geniş bir cadde aç­tırır, mezbaha yaptırır ve veteriner getirtir, ortaokul ve lise yaptırır, ilk ec­za­neyi açtırtır. 1939 yılında Başbakan Refik Saydam’ın isteğiyle İzmir Tariş Mü­dürlüğü’ne, bir yıl sonra da Mersin İthalat ve İhracatçılar Birliği Genel Sekreterliği’ne atanır. 1945 yılında görevinden istifa edip tekrar müteahhit­li­ğe başlar. İngilizlerle ortak olarak Adana-Ceyhan karayo­lu, Zonguldak-Dev­rek-Tefen karayolunun yapımını üstlenir. 1945 yılında eşi­ni kaybeder. İş­le­rini tamamladıktan sonra, çocuklarından daha fazla ayrı kalmamak için 1951 yılında Develi’ye yerleşir. Son yıllarını huzur ve mutluluk içinde ya­şa­dı­ğı Develi’de 1958 yılında vefat eder.